Vertel eens wat over jezelf
Ik ben Biagio, inmiddels 27 jaar en ANIOS kindergeneeskunde. Dat is arts assistent Kindergeneeskunde in het Groene Hart ziekenhuis. Tijdens mijn werk vind ik het mooi om de puzzel uit te vogelen wat er met een patiënt aan de hand is.
Buiten werk vind ik het leuk om muziektheater te doen en ik sport af en toe wat in de sportschool. 1-2 x per week ben ik daar te vinden. Ik zit in het bestuur bij het muziektheater in Amersfoort en we zijn bezig met een voorstelling. Of ik ben aan het werk. Verder heb ik een vriendin en woon ik in Utrecht.
Hoe ben je ooit met Maltha in aanraking gekomen?
Eigenlijk vanaf de brugklas. Ik kwam erachter dat ik moeite heb, van nature, om prioriteiten te stellen, dus hoofd- van bijzaken te onderscheiden en om me te concentreren. Ik heb ADHD, dat is gediagnosticeerd op mijn twaalfde. M’n moeder zag dat ik veel kans had om het gymnasium niet te halen door de moeite die ik had. Ze heeft me redelijk snel, preventief, voor studiebegeleiding aangemeld. Om daarin de steun te krijgen om de kwaliteiten die ik heb te vergroten en de zwakheden of dingen waar ik meer moeite mee heb op te vangen.
Welke support heb je bij Maltha gekregen?
Ik heb heel veel begeleiding gehad in het leren hoofd- van bijzaken te onderscheiden en tijd management. Dus eigenlijk prioriteren, tijd management en ook heb ik leerstrategieën aangeleerd gekregen, zoals vooruit plannen, behapbaar maken van leerbare stof, maar ook de essentie uit leerstof halen. Dat zie je vooral in de eerste 3 jaar van de middelbare school, waarin ik veel vakken met veel stukken tekst had. Dat was best overweldigend voor me. Ik heb geleerd hoe ik dat moest structureren en aanpakken. Ik vond het fijn dat ik het niet alleen hoefde te doen, op mijn kamer of dat ik het wiel moest uitvinden, dat heb ik bij Maltha geleerd. Deze vaardigheden leer je niet op school. Je leert niet hoe je moet leren, alleen maar dát je het moet leren.
Hoe heb je de tijd bij Maltha ervaren?
Ik heb de tijd bij Maltha als zeer prettig ervaren. Zonder Maltha had ik niet geweest waar ik nu sta. Ik ben echt ontzettend dankbaar voor de hulp die ze me geboden hebben.
De vaardigheden die ik hierboven heb genoemd heb ik daar geleerd. Het vakinhoudelijke kreeg ik op school, bij Maltha heb ik de tools en academische vaardigheden geleerd hoe te leren. En naast het hoe te leren, hoe je je hoofd geordend houdt, echt de executieve functies zeg maar.
Waarin hebben wij je zodanig gesteund dat jij je optimale weg hebt gevonden te bereiken waar je nu staat?
Wat jullie me ook hebben gegeven is een omgeving waarin ik het beste uit mezelf kon halen. Vooral in het begin een externe manier om mijn beperkingen zodanig te ondersteunen dat ik mijn school doorliep en kon halen. En in een latere fase nog steeds de stok achter de deur zijn wanneer andere externe factoren op de voorgrond dreigen te treden waardoor ik zou kunnen terugvallen in oude gewoontes. Dus de mensen bij Maltha waren er ook als er dingen tegenvielen waar je geen invloed op hebt, bijvoorbeeld sociale stress of keuzes die je moet maken. Het leven brengt soms onverwachte wendingen en je hebt niet alleen met school te maken, het leven bestaat niet alleen maar uit leren. Het is lastig voor een puber om prioriteiten te stellen en bezig te zijn met de toekomst. Sociale interactie treedt vaak op de voorgrond. Maltha was er dan als stok achter de deur, zodat ik in de juiste koers bleef met de focus de juiste richting op. Meer de kant op van de doelen die je hebt, om die waar te kunnen maken.
Wat neem je nog steeds mee vanuit de Maltha periode?
Wat ik nog steeds merk is dat ik op tijd moet beginnen met plannen en inventariseren wat nodig is voor een bepaald doel. Bij tegenslagen proberen terug te gaan naar de basis. Wat ik me heb gerealiseerd door Maltha is dat beperkingen niet betekenen dat het je niet gaat lukken. Door Maltha en alle dingen in m’n leven heb ik geleerd dat een doel vrijwel niet onmogelijk is als je je zinnen er toe zet. En het is oké om hulp te vragen en erbij te krijgen. Ook als volwassene is het niet erg om hulp te vragen, je hoeft het niet alleen te doen.
Als je terugkijkt op je Maltha periode. Wat heeft het je gebracht?
Enorm veel. Als ik terugkijk zie ik het als een leuke tijd. Je kon sparren met mensen over meer dan alleen school. Ik heb geleerd waarom dingen lastig zijn en dat het dus oké is om niet alles alleen te moeten kunnen en dat je niet alleen staat. Daarnaast zijn de executieve functies blijven hangen, dus de vaardigheden om met leerstof om te gaan, structuur aanbrengen, prioriteiten stellen, leren om het voor jezelf zo makkelijk mogelijk te maken en om focus te houden.
Hoe is het nu met je?
Goed. Ik ben nu dus werkende en afgestudeerd. En blij.
Hoe zie je je toekomst?
Ik wil heel graag kinderarts worden.
En ook het hele stuk mensen ondersteunen, wat je als kinderarts ook doet. Ik hoop dat ik mensen vaardigheden kan meegeven of hun kan leren waar ze die vandaan kunnen halen. En ze laten zien dat zelfs met waar ik ben begonnen, dat je kan worden wat je wilt. Ik wil dit graag laten zien aan kinderen. Dat ze hun dromen waar kunnen maken, ook als het niet vanzelf gaat of als er dingen tegen zitten. En dat je niet maar 1 droom hebt. Het is oké als 1 droom niet lukt en de andere wel. Doorzetten eigenlijk en vertrouwen houden in jezelf.
